Już po raz drugi jako wspólnota OCDS włączyliśmy się w posługę podczas uroczystości MB z Góry Karmel w parafii na Solcu. Obchody tak ważnego dla rodziny karmelitańskiej święta poprzedziły 3 dni duchowego przygotowania. Od 13 do 15 lipca podczas wieczornych Mszy św. o Grzegorz Malec OCD w kazaniach wprowadzał nas coraz głębiej w tajemnicę obecności Maryi w darze szkaplerza. Przestrzegał przed pokusą sprowadzania go do roli talizmanu. Podkreślał, że szkaplerz jest jedynie znakiem, pomocą do uświadomienia sobie roli Maryi w naszym życiu. „Maryja w milczącym znaku szkaplerza – mówił o. Grzegorz – patrzy w nasze oczy, wymaga i uspokaja. Przyjąć szkaplerz to znaleźć się przy Jej Sercu, to uzmysłowić sobie, że jesteśmy miłowani, kochani”. Przed magicznym traktowaniem szkaplerza chroni nas świadomość, że jest on znakiem obustronnego zobowiązania. Maryja obiecuje w nim swoją opiekę i bliskość, dla nas natomiast szkaplerz jest wezwaniem do życia na wzór Matki, do godnego noszenia Jej płaszcza – podkreślał o. Grzegorz.
Szczególnym momentem był dla nas ostatni dzień triduum. Podczas Eucharystii swoje pierwsze przyrzeczenia złożyli Małgosia i Rafał, zobowiązując się do życia według rad ewangelicznych i ośmiu błogosławieństw. To wielka radość dla całej naszej wspólnoty. A także świadectwo dla wszystkich, którzy tego dnia zgromadzili się na Solcu.
I nie tylko – wśród modlących się razem z nami była dziennikarka Gościa Niedzielnego. Już następnego dnia w internetowym wydaniu tygodnika można było przeczytać artykuł o świeckim karmelu na Solcu i przyrzeczeniach Gosi i Rafała.
Triduum szkaplerzne zakończyliśmy czuwaniem prowadzonym przez naszą wspólnotę. Po Eucharystii wspólnie ze zgromadzonymi tego dnia w świątyni odśpiewaliśmy I nieszpory z Uroczystości NMP z Góry Karmel. Przewodniczył im nasz asystent o. Szczepan Maciaszek OCD. Następnie zaprosiliśmy zgromadzonych do modlitwy różańcowej przed Najświętszym Sakramentem. Rozważaliśmy tajemnice radosne – w chwile osobistej modlitwy w ciszy wprowadzały nas fragmenty Pisma Świętego i przygotowane przez Cecylię komentarze. Wspólnie wielbiliśmy Boga śpiewem, dziękując za to, że dał nam Maryję jako Matkę i wzór życia w łączności z Nim.
Zwieńczeniem naszego czuwania było odśpiewanie Apelu Jasnogórskiego. Można powiedzieć, że słowa tej modlitwy to kwintesencja istoty nabożeństwa szkaplerznego: „Jestem przy Tobie, pamiętam, czuwam” – to obietnica Maryi dla noszących godnie Jej płaszcz, a jednocześnie treść zobowiązania, którego podejmujemy się przyjmując szkaplerz. Tak dopełniło się nasze oczekiwanie na obchody uroczystości Matki Bożej z Góry Karmel.
W niedzielę 16 lipca od rana przed kościołem rozprowadzaliśmy szkaplerze i książki poświęcone duchowości szkaplerznej. Była to dla nas okazja do rozmowy z parafianami, a także osobami spoza parafii, które przybyły na uroczystości odpustowe. Głównym punktem uroczystości była Eucharystia o 12.00. Celebrujący ją o. Szczepan Maciaszek OCD zauważył, że nie mamy obowiązku noszenia szkaplerza, nie jest to warunek konieczny do zbawienia. Dlaczego w takim razie warto go przyjąć? Bo kiedy nie nosimy szkaplerza, to tak jakbyśmy odrzucali propozycję pomocy – tłumaczył. Tego dnia po każdej Mszy św. wiele osób przyjęło pomoc Maryi w znaku Jej płaszcza. Cieszył nas ten widok.
Po Eucharystii na zgromadzonych czekała mała agapa – rozdawaliśmy wychodzącym z kościoła słodycze, dziękując za ich obecność i wspólną modlitwę. Jak się okazało, wśród nich była członkini OCDS z Kijowa mieszkająca obecnie w Polsce. Umocnieni modlitwą, doświadczeniem wspólnoty, wdzięczni za dar spotkania wyruszyliśmy na nasze wakacyjne ścieżki. Z Maryją – pewni, że jest przy nas, pamięta, czuwa.
